مرکز آنلاین اطلاعات ام.اس

درمان ام اس با استفاده از ميلين ارزيابي انواع داروهاي جديد و فعلي براي درمان بيماري ام اس، فقط يك شاخه از تحقيقاتي است كه دانشمندان براي درمان اين بيماري در آينده نزديك از آن استفاده مي كنند. بعضي از محققين در حال بررسي بر روي روشهايي هستند كه بطور كلي باعث متوقف كردن بيماري مي شود.در يك روش آزمايشي كه به نام "القاء تحمل ايمونولوژيك" معروف مي باشد به بيماران مبتلا به ام اس، پروتئين ميلين را از طريق خوراكي مي دهند. منطقي كه پشت اين قضيه نهفته است اين است كه موادي كه خورده مي شوند معمولاً از طرف سيستم ايمني بدن به عنوان اجسام بيگانه و ناشناخته شناسايي نمي شوند. غذا براي فردي كه آن را مي خورد يك چيز خارجي و بيگانه است اما بطور طبيعي اين غذا مورد حمله سلولهاي ايمني بدن قرار نمي گيرند. دانشمندان مي گويند اگر پروتئين ميلين از طريق دهان بصورت خوراكي به بيمار داده شود شايد بدن بيمار تخريب آنها را متوقف نموده و در نتيجه از حملات آن پيشگيري شود.يكي ديگر از درمانهاي آزمايشي كه در آن از ميلين استفاده مي شود، امتحان نمودن راههاي است كه كمك شود خود حفاظت ايمني سلولهاي عصبي (يعني ميلين) خودش را ترميم نمايد

يكي از اين روشهاي بررسي بر" روي " مي باشد كه همان سلولهاي زنده ميلين هستند. به نظر مي رسد كه اين سلولها بعد از حملات حاد ام اس، ديگر قادر به ساختن ميلين نمي باشند. تحقيقات ديگري نيز بر روي فاكتورهاي رشد شيميايي كه اصطلاحاً به آنها "نورگولين" گفته مي شود در جريان است. اين فاكتورهاي رشد به سلولهاي خاصي علامت مي دهند تا شروع به ساخت ميلين جديد كنند.راه ديگري كه دانشمندان در حال بررسي آنها هستند تلاش راي پيوند زدن ميلين سالم به بيماري مبتلا به ام اس مي باشد. در سال 2001 دانشمندان دانشگاه يئل اولين اقدام را در اين مورد انجام دادند و سلولهاي توليد كننده ميلين را از قسمتهاي ديگري از بدن (خارج از مغز و نخاع) برداشتند و به داخل پلاكتهاي ايجاد شده در مغز چندين بيمار مبتلا به ام اس پيوند زدند. نتايج اين اقدام هنوز از طرف دانشمندان گزارش نشده است، اما پزشكان اميد زيادي دارند كه اگر اين روش بخوبي كار كند، گام بزرگي در درمان اين بيماري برداشته خواهد شد

ساير روشهاي آزمايشي

دو روش آزمايشي ديگر براي درمان بيماري ام اس ابداع شده است عبارتند از: تعويض پلاسماي خون و پيوند مغز استخوان.در روش تعويض پلاسماي خون، پزشكان تا آنجا كه ممكن است پلاسماي خون بيمار را بيرون مي كشند (پلاسما به قسمت مايع خون به غير از گلبولهاي آن گفته مي شود) سپس بجاي آن پلاسمهاي مصنوعي را كه از پروتئين و نمك ساخته شده وارد رگهاي بيمار مي كنند. اين كار با استفاده از دستگاهي به نام ماشين پلاسما فرز انجام مي شود. در هربار حدود نصف فنجان تا يك و نيم فنجان خون بيمار گرفته مي شود، پلاسماي آن از گلبولها جدا مي گردد، پلاسما دور ريخته مي شود، گلبولهاي جدا شده با طريق يك رگ ديگر بيمار، به او باز گردانده مي شود. اين كار به مدت چند ساعت و چند جلسه انجام مي شود تا خون بيمار از پلاسماي طبيعي خودش پاك گردد.منطقي كه پشت اين روش نهفته است آن است كه از آنجايي كه پلاسماي خون حالوي آنتي باديها و ساير مواد شيميايي ايمني خون مي باشد كه به ميلين حمله مي كنند، تعويض آن با پلاسماي مصنوعي بايد از روند خود ايمني حمله به ميلين جلوگيري نمايد.نتايج اوليه روش درماني كه در كلينيك مايو در آمريكا انجام شده است نشان مي دهد كه بيماران مبتلا به ام اس كه در عرض دو هفته هفت بار تعويض پلاسما شده اند بهبود قابل توجهي پيدا كرده اند، گرچه اين افراد به علت از دست دادن مقدار زيادي از گلبولهاي قرمزشان تا حدودي كم خون شده اند. پزشكان اميدوارند كه با اصلاح اين روش و رفع معايب آن، از اين مشكل كم خوني نيز رهايي يابند و اين روش را بتوان به خوبي براي بيماراني كه به ساير درمانهاي ام اس جواب نمي دهند، بكار برد.پيوند مغز استخوان كه در حال حاضر براي درمان بعضي از سرطانها از آن استفاده مي شود روش ديگري است كه بر روي بيماران مبتلا به ام اس كه به ساير درمانها جواب نمي دهند، در حال آزمايش مي باشد. مغز استخوان كه يك بافت اسفنجي و نرم در داخل استخوانها مي باشد و توليد گلبولهاي خون به عهده آن است را با روش خاصي از بين برده و به جاي آن از مغز استخوان تازه اي از سلولهاي خود فرد رشد داده شده است و يا اينكه از مغز استخوان فرد ديگري استفاده مي كنند.مغز استخواني كه پيوند زده مي شود داراي هيچكدام از سيستمهاي ايمني كه به ميلين حمله مي كنند نمي باشد، در نتيجه مي واند بطور بالقوه باعث متوقف شدن روند پيشرفت بيماري ام اس شود. اين پيوندها بسيار خطرناك مي باشند و بسياري از بيماران در اثر عوارض آن خواهند مرد، اما اين پيوندها مي توانند در بيماراني كه داراي شرايط نااميد كننده اي باشند شانس بهبودي ايجاد نمايند

آيا بالاخره براي ام اس درماني پيدا خواهد شد

از آنجايي كه دانشمندان و پزشكان به كشفيات خود در مورد بيماري ام اس ادامه مي دهند و هر روز پيشرفتهاي خوبي در درك و نحوه درمان اين بيماري بدست مي آيد، اين سئوال كه چه وقت و چگونه اين بيماري را مي توان بالاخره درمان نمود، بسيار پرسيده مي شود. متخصصين در اين امر توافق دارند كه در حال حاضر نمي توان پيش بيني نمود كه چقدر طول خواهد كشيد كه براي اين بيماري يك درمان قطعي پيدا شود. انجمن ملي ام اس آمريكا در مورد وسعت اين كار چنين اظهار داشت: "براي بوجود آمدن درمان ام اس كه علايم بيماري را از بين برده و فعاليت بيماران را به وضعيت قبل از بيماري در آورد، چندين گام مهم در زمينه متوقف كردن روند از بين رفتن ميلين، ميلين سازي دوباره و ترميم آسيب آكسونها بايد برداشت شود".گرچه هنوز امكان ندارد كه ما بگوييم چه وقت و چگونه اين بيماري درمان خواهد شد، افراد مبتلا به ام اس دليل خوبي دارند كه به اين امر خوش بين باشند زيرا در عصري زندگي مي كنيم كه موفقيتهاي غيرقابل انتظاري در تحقيق و درمان بيماريها بدست مي آيد