هدف:بيماري مولتيپل اسکلروزيس جزء بيماري هاي شايع دميلينيزاسيون سيستم عصبي مرکزي مي‌باشد. عوارض ناشي از بيماري مولتيپل اسكلروزيس مي‌تواند اثر مخربي بر ايفاي نقش و وضعيت شغلي اين بيماران و در نتيجه کيفيت زندگي آنان داشته باشد. از جمله اين عوارض شايع خستگي است، لذا اين پژوهش با هدف تعيين تاثير به کارگيري تکنيک هاي حفظ انرژي بر ميزان خستگي اين مددجويان انجام شده است.
روش بررسي:
نمونه هاي اين پژوهش نيمه تجربي را سي و نه مددجوي زن مبتلا به بيماري مولتيپل اسكلروزيس به صورت نمونه‌هاي در دسترس تشکيل مي‌دادند. مطالعه به صورت قبل و بعد و به مدت سه ماه انجام شد. ابزارهاي جمع آوري اطلاعات شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافيک، پرسشنامه سنجش شدت خستگي و چک ليست هاي خودگزارش دهي و مداخله شامل دو قسمت بود: بخش اول آموزش و نمايش و بخش دوم آموزش رفتارهاي حفظ انرژي كه با روش سخنراني به همراه پرسش و پاسخ و همچنين استفاده از پمفلت هاي آموزشي انجام شد. سپس خستگي سه مرحله، قبل از مداخله، يك ونيم ماه بعد از مداخله و سه ماه پس از مداخله بررسي و نيز همراه ساير اطلاعات حاصل از پرسشنامه ها مورد تجزيه و تحليل و آناليز واريانس قرار گرفت.
يافته ها:
ميانگين خستگي نمونه‌هاي پژوهش قبل از انجام مداخله 36/5 بود كه پس از 5/1 ماه از انجام مداخله به 97/4 كاهش يافت و اختلاف اين دو مرحله معني دار مي‌باشد(P<0.001)>
نتيجه گيري:
با توجه به يافته هاي پژوهش مي توان نتيجه گرفت که اجراي تکنيک هاي حفظ انرژي در مبتلايان به بيماري مولتيپل اسکلروزيس موجب كاهش ميزان خستگي مي‌شود. بنابراين بكارگيري اين روش غيردارويي مي‌تواند مفيد بوده و به راحتي توسط بيماران مورد استفاده قرار گيرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر