مرکز آنلاین اطلاعات ام.اس

كدام ويروس ها عامل ام اس هستند ؟ دكتر دونالد گيلدن از مركز علوم سلامتي دانشگاه كلرادو در دنور آمريكا چنين اظهار مي دارد: "بسياري از ويروسها و مواد بيماري زا در بيماري ام اس ديده مي شود، اما هيچ كدام از آنها ارتباط محكمي با اين بيماري ندارند". دانشمندان بر روي ويروسهايي مثل ويروس سرخك، اوريون، هاري، آنفلوآنزا، هپاتيت، هرپس و اپشتاين بار تحقيق نموده اند تا شايد ارتباط آنها را با بيماري ام اس متوجه شوند. بسياري از بيماران دچار ام اس داراي آنتي باديهايي برعليه يك يا چند ويروس مي باشند، اما تاكنون هيچ دليلي پيدا نشده است كه ثابت كند ابتلاء قبلي به يك عفونت مي تواند باعث شروع شدن تخريب خود ايمني ميلين ها شود.در طي دهه 1990 ميلادي بسياري از فرانسوي ها بعد از تزريق واكسن هپاتيت B دچار بيماري ام اس شدند و بحث برسر اين قضيه شروع شد كه يا واكسن و يا ويروس هپاتيت B باعث بروز اين بيماري شده است. پزشكان در دانشگاه هاروارد يك بررسي علمي را آغاز نمودند تا مشخص نمايند كه آيا اين موضوع صحت دارد يا خير. در ماه فوريه سال 2001 ميلادي اين پزشكان گزارش كردند كه صدها پرستاري كه واكسن هپاتيت B را دريافت نموده بودند هيچكدامشان به بيماري ام اس دچار نشده اند. براساس اين تحقيق، متخصصين در اين امر توافق نمودند كه ويروس ضعيف شده هپاتيت B كه در واكسن ها از آن استفاده مي شود احتمالاً باعث بروز بيماري ام اس نمي شود

در ماه ژانويه سال 2002 ميلادي، دكتر آلبرتوآشريو (Alberto Ascherio) و همكارانش از دانشگاه هاروراد، ويروس ديگري را گزارش كردند كه ممكن است در ايجاد بيماري ام اس نقش داشته باشد. محققين كشف نمودند كه ويروسي به نام اپشتاين- بار (Epstein- Barr) كه باعث بروز بيماري منونوكلئوز عفوني مي شود در خون بسياري از افراد مبتلا به بيماري ام اس يافت مي شود.گرچه تحقيقات بيشتري لازم است تا مشخص گردد كه آيا ابتلا قبلي به عفونت ويروس اپشتاين- بار در افراد مي تواند واقعاً باعث ايجاد بيماري ام اس شود، اما دانشمندان نتيجه گرفته اند كه تحقيقات آنها شواهدي را نشان مي دهد كه ابتلاء قبلي به چنين عفونتي باعث افزايش خطر ابتلاء به بيماري ام اس در افراد مي گردد. با اينحال، دانشمندان متذكر شده اند كه از آنجايي كه تعداد كمي از افرادي كه قبلاً به ويروس اپشتاين-بار آلوده شده اند به بيماري ام اس نيز دچار شده اند، بنابراين عوامل ديگري نيز بايد در بيمار شدن آنها دخيل باشد. اين عوامل ممكن است شامل استعداد ژنتيكي آنها به دچار شدن به ام اس باشد و يا اينكه سني كه آنها عفونت اوليه را گرفته اند احتمالاً در اين مورد نقش دارد

هنوز يك معما

گرچه هنوز دانشمندان نتوانسته اند ثابت كنند كه چه ويروسي در ايجاد اين بيماري نقش درد (البته اگر واقعاً ويروسها در اين بيماري نقش داشته باشند) اما اخيراً تحقيقات بسيار زيادي روي اين موضوع انجام مي شود كه ابتلاء به چنين عفونتهايي چگونه مي تواند همراه با ساير عوامل مثل استعدا ژنتيكي باعث بروز بيماري ام اس شود. نظريه اي كه اخيراً اعلام شده اين است كه شايد ويروسي كه در ايجاد اين بيماري نقش دارد حاوي ماده شيميايي مشابه ميلين مي باشد. به محض اينكه سيستم ايمني بدن برعليه اين ويروسها توليد آنتي بادي (پادتن) ميك ند آنتي بادي ها اشتباهاً بجاي ويروسها، ميلين را به عنوان يك جسم خارجي شناسايي نمده و به آن حمله مي كنند.نظريه ديگر اين مي باشد كه عفونت ويروسي باعث ناتوان كردن سيستم ايمني بدن مي شود و در نتيجه اين سيستم قادر به تشخيص تفاوتهاي بين ميلين خود بدن و اجسام خارجي نبوده و به آن حمله مي كند. يك نظريه مشابه ديگر نيز وجود دارد كه مي گويد ويروس ممكن است به سيستم ايمني بدن حمله كرده و آن را ناتوان سازد و در نتيجه مشكلات بعدي را ايجاد كند.اقداماتي كه امروزه براي حل معماي چگونگي اثر ويروسها و نيز ساير عوامل بر روي بروز بيماري ام اس صورت مي گيرد به بررسي محل جغرافيايي زندگي افراد و نيز به زماني كه فرد ممكن است دچار عفونت ويروسي شود نيز توجه دارد. از آنجايي كه اين واقعيت بر همه روشن است كه بيماري ام اس بيشتر در كشورهايي كه از خط استوا دورتر هستند و در قسمتهاي شمالي ايالات متحده آمريكا شايعتر مي باشد، دانشمندان را مجبور نمود كه بر روي ويروسهايي كه در اين مناطق شايعتر هستند بيشتر بررسي نمايند. محققين كشف نمودند كه خطر ابتلاء به بيماري ام اس بستگي به اين دارد كه تا سن پانزده سالگي آن فرد در چه منطقه اي زندگي كرده است. براي مثال كسي كه تا سن پانزده سالگي در يكي از ايالتهاي شمالي آمريكا مثل ميشيگان زندگي كرده است و سپس به مناطق جنوبي مثل ايالت تگزاس تغيير مكان داده است نسبت به افرادي كه از ابتدا در اين مناطق جنوبي زندگي كرده اند خطر بيشتري دارد كه به بيماري ام اس مبتلا مي شود

بسياري از متخصصين عقيده دارند كه عامل مهمي كه در اين مسئله نقش دارد عفونتهاي ويروسي است كه افراد در دوران كودكي در مناطق دور از استوا و مناطق شمالي دچار آن مي شوند.اين حقيقت كه اكثر افرادي كه به بيماري ام اس دچار مي شوند اولين علايم آن را در سنين بين 15 تا 45 سالگي نشان مي دهند نقش هورمونهايي كه در دوران بلوغ فعال مي شوند را در ايجاد بيماري ام اس مطرح مي سازد. در تحقيقاتي كه اخيراً انجام شده نشان داده شده است كه تجويز بعضي از هورمونهاي جنسي به بيماران مبتلا به ام اس، به نظر مي رسد كه در بسياري از افراد مبتلا به نوع عود كننده- فروكش كننده ام اس، دركنترل حملات اين بيماري كمك كننده بوده است. در تحقيق ديگري كه صورت گرفته، ديده شده است كه خانمها در هنگام حاملگي از تعداد علايم و مشكلات حاد آنها كم مي شود كه شايد به علت افزايش هورمونهاي استروژن و پروژسترون در آنها باشد.با وجود عوامل بسياري كه ممكن است در ايجاد بيماري ام اس نقش داشته باشند احتمالاً پيدا شدن علل واقعي بروز اين بيماري چندين سال طول خواهد كشيد. با اينحال، پيشرفتهاي جديد كه در چگونگي نقش ژنتيك، سيستم ايمني بدن و عوامل محيطي مثل ويروسها شده است، پزشكان را بيش از هر زمان ديگري به كشف چگونگي ابتلاء بعضي از افراد به اين بيماري نزديكتر كرده است. همچنين اين اطلاعات جديد باعث خواهد شد كه پزشكان راهي را پيدا نمايند كه از اين بيماري در ساير افراد پيشگيري شود و درمانهاي جديدتر و بسيار مؤثرتري را براي افراد مبتلا كشف نمايند