اضطراب؛ حالا كه قلب و مغز رابطه دارند افراد رقابت‌جوی با شخصیت نوع " آ " تنها افرادی نیستند که قلبهای‌شان را تحت فشار قرار می‌دهند. پژوهشگران می گویند اضطراب مزمن می‌تواند به طور قابل توجهی خطر حمله قلبی را دست کم در مردان افزایش دهد.به گزارش آسوشیتدپرس این یافته‌ها یک صفت دیگر به فهرست فزاینده‌ای خصوصیات روانی که با بیماری قلبی مربوط هستند، از جمله خشم و خصومت، شخصیت نوع " آ " و افسردگی می‌افزاید
خانم دکتر نیکا گولدبرگ از دانشکده پزشکی دانشگاه نیویورک سخنگوی انجمن قلب آمریکا که در این تحقیق شرکت نداشت، در این باره می‌گوید: " رابطه‌ای میان قلب و مغز وجود دارد. یافته‌‌های این پژوهش بسیار مهم هستند، زیرا در واقع ما خیلی خودمان را مشغول تجویز دارو برای کاهش دادن کلسترول و کاستن فشار خون یا درمان دیابت کرده‌ایم، اما به جنبه روانشناختی مراقبت از بیماران قلبی کمتر پرداخته‌ایم." او می‌افزاید: " پزشکان باید نه تنها باید برای رفع عوامل خطرساز معمول برای بیماری قلبی با شدت عمل کنند، بلکه باید به مغزهای بیماران‌شان هم راه یابند."این پژوهش در شماره این هفته نشریه کالج متخصصان قلب آمریکا منتشر شده است. هر کسی گاه به گاه ممکن است اضطراب داشته باشد. مسئله مورد توجه در این پژوهش اضطراب آشنای پیش از ایراد یک سخنرانی نیست، بلکه اضطراب طولانی مدت است - یعنی افراد دچار انزوای اجتماعی، هراسان، و به طور مزمن نگران. شخصیت‌های بدبینی که همیشه نیمه خالی لیوان را می‌بینند
در این بررسی خانم بینگ- جیون شن از دانشگاه کالیفرنیای جنوبی از داده‌های به دست آمده از "بررسی ملی پیری" برای تخمین تاثیر این خصوصیت روانی بر قلب استفاده کرد.این بررسی 735 مرد را ار سال 1986 دنبال کرده بود. همه این مردان در شروع بررسی قلب سالم داشتند، و مورد آزمون مفصل روانشناختی قرار داشتند، و هر سه سال یک بار مورد معاینه مفصل پزشکی قرار گرفتند. 75 مورد حمله قلبی تا سال 2004در میان این افراد رخ داد
خانم دکتر نیکا گولدبرگ از دانشکده پزشکی دانشگاه نیویورک سخنگوی انجمن قلب آمریکا که در این تحقیق شرکت نداشت، در این باره می‌گوید: " رابطه‌ای میان قلب و مغز وجود دارد. یافته‌‌های این پژوهش بسیار مهم هستند، زیرا در واقع ما خیلی خودمان را مشغول تجویز دارو برای کاهش دادن کلسترول و کاستن فشار خون یا درمان دیابت کرده‌ایم، اما به جنبه روانشناختی مراقبت از بیماران قلبی کمتر پرداخته‌ایم." او می‌افزاید: " پزشکان باید نه تنها باید برای رفع عوامل خطرساز معمول برای بیماری قلبی با شدت عمل کنند، بلکه باید به مغزهای بیماران‌شان هم راه یابند."این پژوهش در شماره این هفته نشریه کالج متخصصان قلب آمریکا منتشر شده است. هر کسی گاه به گاه ممکن است اضطراب داشته باشد. مسئله مورد توجه در این پژوهش اضطراب آشنای پیش از ایراد یک سخنرانی نیست، بلکه اضطراب طولانی مدت است - یعنی افراد دچار انزوای اجتماعی، هراسان، و به طور مزمن نگران. شخصیت‌های بدبینی که همیشه نیمه خالی لیوان را می‌بینند
در این بررسی خانم بینگ- جیون شن از دانشگاه کالیفرنیای جنوبی از داده‌های به دست آمده از "بررسی ملی پیری" برای تخمین تاثیر این خصوصیت روانی بر قلب استفاده کرد.این بررسی 735 مرد را ار سال 1986 دنبال کرده بود. همه این مردان در شروع بررسی قلب سالم داشتند، و مورد آزمون مفصل روانشناختی قرار داشتند، و هر سه سال یک بار مورد معاینه مفصل پزشکی قرار گرفتند. 75 مورد حمله قلبی تا سال 2004در میان این افراد رخ داد
افرادی که در از لحاظ میزان اضطراب در 15 درصد بالای مقیاس اضطراب قرار داشتند-مقیاسی که تردید مفرط، ناامنی اجتماعی، فوبی یا هراس غیرطبیعی و استرس را اندازه می‌گیرد، با احتمال 30 تا 40 درصد بیشتر نسبت به افراد با میزان پایین اضطراب دچار حمله قلبی شده بودند.
حتی هنگامی که عوامل خطرساز استاندارد برای حمله قلبی مانند میزان بالای کلسترول، و نیز سایر صفات شخصیتی که قبلا تاثیر منفی آنها بر قلب ثابت شده بود، کنار گذاشته می‌شد، این رابطه میان اضطراب و بیماری قلبی همچناان برقرار می‌ماند.
اما چرا اینگونه است؟ شخصی که ابراز خصومت می‌کند و یک شخص مضطرب کاملا متفاوت به نظر می رسند، یکی ممکن است احساسات فراوانی از خود بروز دهد، در حالیکه دیگری ممکن است خجالتی و درونگرا باشد. دکتر شن می‌گوید: "گرچه رفتارهای این افراد کاملا متفاوت است... اگر شما به پاسخ روانی این افراد توجه کنید، شباهت بسیاری را پیدا می‌کنید. همه این واکنش‌ها فشار خون، ضربان قلب را بالا می‌برند و هورمون‌های استرس بیشتری تولید می‌کنند."
اما آیا درمان اضطراب این خطر را کاهش میدهد؟ در حال حاضر کسی نمی‌داند
برای همین دکتر گلدبرگ از دانشگاه نیویورک هشدار میدهد این که این صفات شخصیتی را باید"شاخص‌خای" بیماری قلبی محسوب کرد، و نه "عوامل خطرساز" مانند کلسترول و فشار خون
حتی هنگامی که عوامل خطرساز استاندارد برای حمله قلبی مانند میزان بالای کلسترول، و نیز سایر صفات شخصیتی که قبلا تاثیر منفی آنها بر قلب ثابت شده بود، کنار گذاشته می‌شد، این رابطه میان اضطراب و بیماری قلبی همچناان برقرار می‌ماند.
اما چرا اینگونه است؟ شخصی که ابراز خصومت می‌کند و یک شخص مضطرب کاملا متفاوت به نظر می رسند، یکی ممکن است احساسات فراوانی از خود بروز دهد، در حالیکه دیگری ممکن است خجالتی و درونگرا باشد. دکتر شن می‌گوید: "گرچه رفتارهای این افراد کاملا متفاوت است... اگر شما به پاسخ روانی این افراد توجه کنید، شباهت بسیاری را پیدا می‌کنید. همه این واکنش‌ها فشار خون، ضربان قلب را بالا می‌برند و هورمون‌های استرس بیشتری تولید می‌کنند."
اما آیا درمان اضطراب این خطر را کاهش میدهد؟ در حال حاضر کسی نمی‌داند
برای همین دکتر گلدبرگ از دانشگاه نیویورک هشدار میدهد این که این صفات شخصیتی را باید"شاخص‌خای" بیماری قلبی محسوب کرد، و نه "عوامل خطرساز" مانند کلسترول و فشار خون
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر