مرکز آنلاین اطلاعات ام.اس

باز هم عمو اروند نازنين زحمت كشيده و آخرين مصاحبه دكتر توماس اولسون متخصص بيماريهاي ام اس را كه در مجله " ام اس مگازينت " سوئد چاپ شده را ترجمه كرده و برايم فرستاده كه عينن در اينجا وارد ميكنم و از ايشان بدليل محبت و بزرگواريشان از طرف خودم و خوانندگان اين وبلاگ صميمانه تشكر ميكنم
داروهای ترمزکننده موجب بهترشدن مداوای بیماران مبتلا به ام‌اس گردیده است در این ده ساله‌ی اخیر مداوای بیماری ام‌اس بصورت انقلابی رو به به پیشرفت بوده است. در سال هزارونهصدونودوپنج اولین داروی ترمزکننده‌ی این بیماری معرفی شد. از آن پس تعداد پژوهشگرانی که روی این مسئله تمرکز کرده‌اند، رو به افزایش بوده است. در پائیز گذشته روش مداوای جدیدی ارائه شد. زمانی که مسئله را توماس اولسون پژوهشگر در این زمینه در میان می‌نهد، می‌فهمی که او را این باور است که به بزودی روش‌های تازه‌تری ارایه خواهد گردید. بیماری ام‌اس در میانه‌ی سال‌های ۱۸۰۰ میلادی توسط پزشک مشهوری بنام شارکوت در فرانسه کشف شد. او بود که برای اولین بار متوجه تعییرات حاصل در مغز بیمار ام‌اسی شده و آن تغییرات را نمونه‌ی بارز این بیماری توجیه کرد. با این وجود دستیابی و کشف اینترفرونن در سال هزارونهصدونودوپنج، اولین دارویی که توانست تاثیری بر این بیماری بگذارد صد سالی بدرازا کشید. پیش از یافتن این دارو بیماران مبتلا به ام‌اس را به انواع داروهای مسکن ضد تشنجی مانند کورتیزون حوالت می‌دادند تا بیمار را در زندگی روزمره‌اش کمکی کنند. پس از به بازار آمدن اینترفرئون، علاقه‌مندی به پژوهش در زمینه‌ی ام‌اس بصورت انفجاری بالا رفته است. توماس اولسون استاد داروهای ملکولی و متخصص در بیماری‌های عصبی شاغل بیمارستان کارولین وابسته به دانشگاه استکهلم سوئد می‌گوید:بیست سال پیش زمانی‌که من در یک کنفرانس بین‌المللی شرکت کرده بودم تعداد ما شرکت کنندگان از پنجاه نفر تجاوز نمی‌کرد. اما تعداد شرکت کنندگان در کنفرانس پائیزی سال ۲۰۰۶ چیزی میان سه تا چهار هزار نفر می‌شد
ارزشمندی دیاگنوز " تشخیص"
توماس اولسون از سال ۱۹۸۱ کارش را با بیماران ام‌اسی آغاز کرده است. کارش ترکیبی است از کار در آزمایشگاه بیمارستان کارولین. ا و دو روز در هفته نیز به مبتلایان ام‌اس را ملاقات می‌کند. او بر این باور است که امروزه تشخیص این بیماری بسیار ساده‌تر بوده و اصولن جوی دیگری حاکم بر این قضیه است. در بیست سال گذشته بدلیل دسترسی نداشتن به دارویی که بتوان این بیماری را با آن معلجه کرد، روشی حاکم بود مبتنی بر مخفی نگاه داشتن بیماری ام‌اس. این روش کار منتج به نتایج منفی شده و بیماران در بخش درمانی سردگردان می‌شدند بدون آن که بتوانند کمکی دریافت دارند. ولی پس از دستیابی به اینترفرون در سال ۱۹۹۵ روش معالجه‌ی ام‌اس از بیخ و بن دگرگون شد. گذشته از اینکه داروئی وجو دارد که می‌توان با تجویز آن بر بیماری اثر گزار باشد توجه بیشتری نیز به بیماری شده، تیم پژوهشگران این بیماری در بیمارستانها نیز ایجاد شده است
توماس اضافه می‌کند که: پیدایش این دارو تاثیرات مثبتی در کل کیفیت زندگی بیمار بوجود آورده است. با کنترل مداومی که از بیمار می‌شود مشاهده شده است که حتا این امکان وجود دارد تا دیگر اثرات ناشی از این بیماری را نیز بتوان مداوا نمود. برای نمونه می‌توان ذکر کرد امکان بروز دیپرشن یا اضطراب نزد بیماران ام‌اسی سه برابر بیشتر از افراد سالم است. این بیماران از خستگی مفرط نیز رنج می‌برند و امکان ابتلای آنان به ضعف حافظه و عدم تمرکز نیز وجود دارد که برای بسیاری از بیماران آزار دهنده است. روی هم ‌رفته می‌شود گفت که امروزه، معالجه‌ی بیماران مبتلای به ام‌اس بسیار آسان گردیده است
سه روش معالجه
علاوه بر اینترفرون‌ها، امروز دسترسی به دو نوع داروی ترمز کننده‌ی دیگر وجود دارد" گلاتيرامتاسيتات " ‌که پس از " اينترفرون" کشف گردید و " ناتاليزوماب " که در پائیز گذشته به بازار آمد
توماس اولسون نسبت به آینده بسیار امیدوار است. او می‌گوید که : چند پژوهش بسیار ‌جالب در مورد داروهای ترمز کننده علیه این بیماری در حال انجام است و در ظرف چند سال آینده امکان استفاده‌ی از آن‌ها در معالجه‌ی بیماران امکان پذیر خواهد شد
لذا اوضاع امیدوار کننده است. تعدادی داروی ترمز کننده‌ی جالب در شرف ظهور است و از این نقطه نظر امروزه تشخیص بیماری ساده‌تر شده است. بیماری ام‌اس بیماری ساده‌ای نیست ولی امروزه بهر حال انسان دسترسی به چیزی دارد که بتواند بیمارش را به آن دعوت کند