دوست عزيزم آقاي محمد افراسيابي ( عمو اروند ) زحمت كشيده و مصاحبه اي را كه در مورد بيماري ام اس ، در يكي از نشريات سوئدي بنام " ام اس " با دكتر" سون ماروپ - يانسون" انجام گرفته شده است را ترجمه كرده و براي اطلاع خوانندگان اين وبلاگ ارسال كرده اند. ضمن سپاس فراوان از ايشان، متن ترجمه شده را براي اطلاع عموم در اينجا وارد كرده و از ايشان از طرف خودم و خوانندگان اين وبلاگ سپاسگزاري ميكنيم . باشد كه دوستان ديگري همتي ديگر كنند تا به كمك و ياري هم اطلاعات بيشتري را در اختيار بيماران عزيز و همچنين عموم مردم بگذاريم
متن مصاحبه
علائم اولیه ی بروز ام اس کدامها هستند؟
ام اس میتواند به شکلهای مختلفی بروز کند. تورم فوری عصب بینائی میتواند یکی از علائم بروز این بیماری باشد که در ابتدا موجب درد و رنج شخص بیمار میشود. اما ضعیف شدن دیگر حواس پنجگانه در بعضی از نقاط بدن نبز معمولی تلقی میشود.
چنین مینماید که امروزه، نسبت به ده یا پانزده سال پیش آسانتر می شود بروز بیماری ام اس در بدن بیمار کشف کرد، علت این موضوع چیست؟
دلایل زیادی میتواند وجود داشته باشد. امروزه هم شناسائی ما از بیماری ام اس بیشتر شده است و هم آگاهیهای علمی در این مورد پیشرفت کرده است. علاوه ی بر این دو موضوع، گسترش تجهیزات دوریبنهای مغناطیسی در تمامی جهان، سبب شده است تا بوسیله ی این دوربین ها بتوانیم از تغییراتی که در مغز بیمار رخ می دهد اطلاع کاملی حاصل کنیم. علاوه بر موارد ذکر شده، امروزه در بخش درمان، آشکارا با بیمار از بیماریش با او صحبت میشود و دادن اطلاع به بیمار از بیماری ای که به آن دچار شده است در زمان حاضر بدیهی و ضروریست. و با توجه به این موضوع که امکان دسترسی به داروی ترمز کننده ی بیماری ام اس میسر هست، ضروری است هر چه زودتر تشخیصی روی بیمار گذاشته شود، چون امکان معالجه وجود دارد
طریقه ی گذاشتن تشخیص روی بیمار ام اسی چگونه است؟
متخصیصن(نورولوگهای) سوئدی از رویه ای بنام " ضابطه ی مک دونالد " استفاده می کنند. این روش بین المللی است و بدین گونه که علائم بیماری را از روی عکسهائی که توسط دوربینهای مغناطیسی از بیمار گرفته شد و با توجه به آزمایشهای انجام شده در روی مایع موجود در ستون فقرات بیمار، می شود تشخیص داد
چه زمانی امکان گذاشتن تشخیص به ابتلای ام اس در روی بیمار امکان دارد؟ آیا اصولن امکان این هست که بیماری در بدن شخص وجود داشته باشد و خود بیمار متوجه بیماری نشده باشد؟
امروزه امکان گذاشتن دیاگنوز با ظهور اولین علائم بیماری در بدن بیمار وجود دارد. بیماری ام اس معمولن پیش از آن که شخص بیمار خود متوجه آن شود، آغاز می گردد و این پدیده ای غیر طبیعی نیست. زمانی که بیمار پس از اولین بروز نشانه های بیماری در بدنش به پزشک مراجعه کند، عکسهای " ام آر آي "گرفته شده نشان میدهد که بیماری نه تنها از یک نقطه که از نقاط بسیاری مرکز سیستم اعصاب او را مورد حمله قرار داده است
آیا این امکان وجود دارد که در طول بیماری در بدن بیمار مبتلا به ام اس اتفاقاتی رخ دهد که بیمار خود متوجه آن نشود؟
بیماری ام اس مرکز سیسیتم اعصاب بیمار را مورد حمله قرار میدهد، در مغز بیمار عفونتهائی ایجاد میشود که بیمار الزاما نباید از آن اطلاعی داشته باشد. این مسئله بنوبه ی خود سبب بروز نارسائی و ضعف در دیگر قوای حسی میشود. از دست دادن قوای حسی و ادراکه ممکن در همان اوائل ابتلای به بیماری اتفاق بیافتد. به عنوان مثال ممکن است حافظه ی بیمار کاهش یافته و توانائی بیمار در حل مشکلات و دیگر توانائیهای مشابه آن را از دست بدهد. این امکان هست که بیمار شخصا متوجه این نقیصه نگردد
آیا دلیلی مبنی بر لزوم اقدام هرچه زودتر بیمار برای گذاشتن تشخیص( دیاگنوز) و کشف ام اس در بدن او وجود دارد؟ با شروع ام اس معالجه ی با اینترفرون شروع می شود، پس از آن چه اتفاقاتی رخ میدهد؟
اینترفرون سلولهای ویژه ی تدافعی بدن را بهم متصل میکنند. استعمال اینترفرون موجب میگردد تا این سلولهای ویژه، پروسه ای را آغاز کرده و به تولید ماده ای جهت مقابله با عفوتنتهای موجود در بدن بیمار بپردازند
آیا دلیل بخصوصی برای کشف هرچه زودتر بیماری ام اس وجود دارد؟
این مسئله ی مهمی است که بیمار توجیهی در مورد سیمتومی که مراجعه ی او را به پزشک سبب شده است، دریافت دارد. دلیل دیگر آن وجود داروهای ترمز کننده ی این بیماری است که به وسیله ی آنها از پیشروی بیماری جلوگیری میشود. امروز ما میدانیم که اگر بخواهیم به بیماری داروهای ترمزکننده تجویز کنیم, بیمارباید هرچه زودتر به این کار اقدام کند تا از توسعه و پیشرفت بیماری، پیشگیری لازم بعمل آورده شود
چه امتیازاتی در این مورد وجود دارد؟
مطالعات انجام شده روی این نوع بیماران نشان میدهد که اثر داروهای ترمزکننده روی آنانی که زودتر شروع به گرفتن این داروها نموده اند در مقایسه با بیمارانی که دیرتر به معالجه پرداخته اند، بهتر و موثرتر بوده است. اگر ما در بکارگیری داروهای ترمزکننده تاخیر کنیم، بیمار چیزی را از دست خواهد که امکان دستیابی مجدد به آن محال است
آیا نقاط منفی ای نیز در تجویز زودرس داروهای ترمزکننده میتواند وجود داشته باشد؟
بله، این امکان وجود دارد به دلایل متعدد. زیرا هستند افرادی که برایشان مشکل که قبول کنند مبتلا به نوعی بیماری شده اند. افراد دیگری هستند که ترجیح میدهند کمی صبر کنند و به بینند نتیجه ی کار به کجا می انجامد، چنین افرادی حاضر به تقبل خطر بوده و میخواهند زمانی معالجه را آغاز کنند که دیگر شکی و شبهه ای در مورد ابتلای به بیماری در ذهن آنان وجود نداشته باشد
شما برای من بیمار مشکوک به آغاز معالجه ی زودرس چه جوابی دارید؟
روش من این است که تا حد امکان اطلاعات لازم را در اختیار بیمار گذاشته و او را از عواقب کار آگاه می سازم. به او توضیح میدهم که مصرف داروهای ترمز کننده از تاییدیه های علمی پشتيبانی شده و نتایج بدست آمده نشان داده می شود که مصرف این نوع داروها تاثیر مثبتی در جلوگیری از پیشرفت بیماری داشته است. همینطور متذکر می شوم که مصرف این داروها تاثیر جانبی دراز مدتی روی بیمار نگذاشته است. ولی تصمیم نهائی با بیمار است و این او ست باید تصمیم بگیرد که آماده گی لازم را برای معالجه دارد یا نه
دلیل و نشانه ی علمی مبنی بر مفید بودن این نوع معالجه کدامها هستند؟
حد اقل ما از نتیجه ی دو پژوهش در این مورد آگاه هستیم که نشان میدهد معالجه ی زودتر ام اس با داروهای ترمزکننده موجب کمتر شدن تعداد بیماریهای ادواری و کاهش بار بیماری یا درجه ی تغییرات آن شده است
در خاتمه تقاضا دارم مختصرا دلایلی را که برای اقدام به معالجه فوری و زودرس بیماری ام اس دارید بیان فرمائید؟
ام اس بیماری جدی است. نمی شود با آن شوخی کرد. این بیماری بتدریج پیشرفت می کند. ولی ما نمیدانیم کدامیک از بیماران مبتلای به ام اس، زودتر بیماریشان پیشرفت می کند. صدماتی که پیش از مصرف داروهای ترمزکنند به بیمار وارد میاید غیر قابل جبران است
ام اس میتواند به شکلهای مختلفی بروز کند. تورم فوری عصب بینائی میتواند یکی از علائم بروز این بیماری باشد که در ابتدا موجب درد و رنج شخص بیمار میشود. اما ضعیف شدن دیگر حواس پنجگانه در بعضی از نقاط بدن نبز معمولی تلقی میشود.
چنین مینماید که امروزه، نسبت به ده یا پانزده سال پیش آسانتر می شود بروز بیماری ام اس در بدن بیمار کشف کرد، علت این موضوع چیست؟
دلایل زیادی میتواند وجود داشته باشد. امروزه هم شناسائی ما از بیماری ام اس بیشتر شده است و هم آگاهیهای علمی در این مورد پیشرفت کرده است. علاوه ی بر این دو موضوع، گسترش تجهیزات دوریبنهای مغناطیسی در تمامی جهان، سبب شده است تا بوسیله ی این دوربین ها بتوانیم از تغییراتی که در مغز بیمار رخ می دهد اطلاع کاملی حاصل کنیم. علاوه بر موارد ذکر شده، امروزه در بخش درمان، آشکارا با بیمار از بیماریش با او صحبت میشود و دادن اطلاع به بیمار از بیماری ای که به آن دچار شده است در زمان حاضر بدیهی و ضروریست. و با توجه به این موضوع که امکان دسترسی به داروی ترمز کننده ی بیماری ام اس میسر هست، ضروری است هر چه زودتر تشخیصی روی بیمار گذاشته شود، چون امکان معالجه وجود دارد
طریقه ی گذاشتن تشخیص روی بیمار ام اسی چگونه است؟
متخصیصن(نورولوگهای) سوئدی از رویه ای بنام " ضابطه ی مک دونالد " استفاده می کنند. این روش بین المللی است و بدین گونه که علائم بیماری را از روی عکسهائی که توسط دوربینهای مغناطیسی از بیمار گرفته شد و با توجه به آزمایشهای انجام شده در روی مایع موجود در ستون فقرات بیمار، می شود تشخیص داد
چه زمانی امکان گذاشتن تشخیص به ابتلای ام اس در روی بیمار امکان دارد؟ آیا اصولن امکان این هست که بیماری در بدن شخص وجود داشته باشد و خود بیمار متوجه بیماری نشده باشد؟
امروزه امکان گذاشتن دیاگنوز با ظهور اولین علائم بیماری در بدن بیمار وجود دارد. بیماری ام اس معمولن پیش از آن که شخص بیمار خود متوجه آن شود، آغاز می گردد و این پدیده ای غیر طبیعی نیست. زمانی که بیمار پس از اولین بروز نشانه های بیماری در بدنش به پزشک مراجعه کند، عکسهای " ام آر آي "گرفته شده نشان میدهد که بیماری نه تنها از یک نقطه که از نقاط بسیاری مرکز سیستم اعصاب او را مورد حمله قرار داده است
آیا این امکان وجود دارد که در طول بیماری در بدن بیمار مبتلا به ام اس اتفاقاتی رخ دهد که بیمار خود متوجه آن نشود؟
بیماری ام اس مرکز سیسیتم اعصاب بیمار را مورد حمله قرار میدهد، در مغز بیمار عفونتهائی ایجاد میشود که بیمار الزاما نباید از آن اطلاعی داشته باشد. این مسئله بنوبه ی خود سبب بروز نارسائی و ضعف در دیگر قوای حسی میشود. از دست دادن قوای حسی و ادراکه ممکن در همان اوائل ابتلای به بیماری اتفاق بیافتد. به عنوان مثال ممکن است حافظه ی بیمار کاهش یافته و توانائی بیمار در حل مشکلات و دیگر توانائیهای مشابه آن را از دست بدهد. این امکان هست که بیمار شخصا متوجه این نقیصه نگردد
آیا دلیلی مبنی بر لزوم اقدام هرچه زودتر بیمار برای گذاشتن تشخیص( دیاگنوز) و کشف ام اس در بدن او وجود دارد؟ با شروع ام اس معالجه ی با اینترفرون شروع می شود، پس از آن چه اتفاقاتی رخ میدهد؟
اینترفرون سلولهای ویژه ی تدافعی بدن را بهم متصل میکنند. استعمال اینترفرون موجب میگردد تا این سلولهای ویژه، پروسه ای را آغاز کرده و به تولید ماده ای جهت مقابله با عفوتنتهای موجود در بدن بیمار بپردازند
آیا دلیل بخصوصی برای کشف هرچه زودتر بیماری ام اس وجود دارد؟
این مسئله ی مهمی است که بیمار توجیهی در مورد سیمتومی که مراجعه ی او را به پزشک سبب شده است، دریافت دارد. دلیل دیگر آن وجود داروهای ترمز کننده ی این بیماری است که به وسیله ی آنها از پیشروی بیماری جلوگیری میشود. امروز ما میدانیم که اگر بخواهیم به بیماری داروهای ترمزکننده تجویز کنیم, بیمارباید هرچه زودتر به این کار اقدام کند تا از توسعه و پیشرفت بیماری، پیشگیری لازم بعمل آورده شود
چه امتیازاتی در این مورد وجود دارد؟
مطالعات انجام شده روی این نوع بیماران نشان میدهد که اثر داروهای ترمزکننده روی آنانی که زودتر شروع به گرفتن این داروها نموده اند در مقایسه با بیمارانی که دیرتر به معالجه پرداخته اند، بهتر و موثرتر بوده است. اگر ما در بکارگیری داروهای ترمزکننده تاخیر کنیم، بیمار چیزی را از دست خواهد که امکان دستیابی مجدد به آن محال است
آیا نقاط منفی ای نیز در تجویز زودرس داروهای ترمزکننده میتواند وجود داشته باشد؟
بله، این امکان وجود دارد به دلایل متعدد. زیرا هستند افرادی که برایشان مشکل که قبول کنند مبتلا به نوعی بیماری شده اند. افراد دیگری هستند که ترجیح میدهند کمی صبر کنند و به بینند نتیجه ی کار به کجا می انجامد، چنین افرادی حاضر به تقبل خطر بوده و میخواهند زمانی معالجه را آغاز کنند که دیگر شکی و شبهه ای در مورد ابتلای به بیماری در ذهن آنان وجود نداشته باشد
شما برای من بیمار مشکوک به آغاز معالجه ی زودرس چه جوابی دارید؟
روش من این است که تا حد امکان اطلاعات لازم را در اختیار بیمار گذاشته و او را از عواقب کار آگاه می سازم. به او توضیح میدهم که مصرف داروهای ترمز کننده از تاییدیه های علمی پشتيبانی شده و نتایج بدست آمده نشان داده می شود که مصرف این نوع داروها تاثیر مثبتی در جلوگیری از پیشرفت بیماری داشته است. همینطور متذکر می شوم که مصرف این داروها تاثیر جانبی دراز مدتی روی بیمار نگذاشته است. ولی تصمیم نهائی با بیمار است و این او ست باید تصمیم بگیرد که آماده گی لازم را برای معالجه دارد یا نه
دلیل و نشانه ی علمی مبنی بر مفید بودن این نوع معالجه کدامها هستند؟
حد اقل ما از نتیجه ی دو پژوهش در این مورد آگاه هستیم که نشان میدهد معالجه ی زودتر ام اس با داروهای ترمزکننده موجب کمتر شدن تعداد بیماریهای ادواری و کاهش بار بیماری یا درجه ی تغییرات آن شده است
در خاتمه تقاضا دارم مختصرا دلایلی را که برای اقدام به معالجه فوری و زودرس بیماری ام اس دارید بیان فرمائید؟
ام اس بیماری جدی است. نمی شود با آن شوخی کرد. این بیماری بتدریج پیشرفت می کند. ولی ما نمیدانیم کدامیک از بیماران مبتلای به ام اس، زودتر بیماریشان پیشرفت می کند. صدماتی که پیش از مصرف داروهای ترمزکنند به بیمار وارد میاید غیر قابل جبران است
